En…hebben jullie al nieuws…??? (deel 15)

Die vraag krijgen we regelmatig en met die vraag loop jij ook wellicht rond.
Het antwoord is helaas…’nee’. We hebben nog geen nieuws.

Nu hadden ze ons ook verteld dat ze er de tijd voor zouden nemen omdat ze hebben gemerkt dat ze niet zo snel zijn in het maken van keuzes. Dus hadden ze ons verteld dat we pas over een aantal weken met uitloop tot aan de zomer pas een reactie van hen zullen ontvangen.
Je hoopt alleen…dat ze sneller zijn.

Geloof

De eerste 3 weken nadat we weer thuis waren na onze week Zwitserland, hadden we geen twijfel. Het gaat door! Het was allemaal zo bijzonder gegaan allemaal.
Maar dan toch… ook al weet je dat het lang zal duren voordat ze ons gaan antwoorden. Dan komen de twijfels en gedachtes als dat het toch vast niet door zal gaan. En dan wordt je heen en weer geslingerd tussen geloven en vertrouwen dat het wel doorgaat omdat God het zo duidelijk heeft uitgerold en… het niet meer geloven en ontmoedigd raken.
Ik merk vaak dat er dan een keuze moment is. Laat je je meevoeren met de ontmoediging, de twijfel en je meevoeren in neerwaardse gedachtes? Of ga je terug naar alles wat God gesproken heeft en houdt je vast aan Zijn woorden? (meer weten hierover, zie ons vorige blog)

Voorbereiden

We hebben gekozen om ervan uit te gaan dat we gaan. Gekozen om stappen in geloof te zetten door ons voor te bereiden op ons vertrek. Zo maken we de auto Zwitserland proof, ben ik Duits aan het ophalen/oefenen, zijn we bezig met wat we daar precies zullen gaan doen en spitten we regelmatig kasten ed in ons huis uit om te kijken of we dingen kunnen verkopen, naar de kringloop kunnen brengen of weg kunnen gooien. Dat deed me wel ineens denken aan een blog ‘Huis legen’ van heeeeeel lang geleden die ik hierover geschreven heb. En deze cartoon kwam ik tegen, hij was te leuk om niet te laten zien en om je wat opruimkriebels te geven. 🙂

Dochter op kamers

Jente (ons oudste kind van bijna 18 jaar) is sinds maart op kamers gaan wonen. Dat is ook een grote stap in onze voorbereidingen geweest.
Aan de ene kant heeft het te maken met dat haar school vanuit ons huis in Emmen, 1,5 uur heen en 1,5 uur terug is met het OV. Maar het heeft ook veel te maken met dat als wij naar Zwitserland gaan, zij in Nederland blijft om haar opleiding af te maken. Dit hebben we natuurlijk niet zo eventjes bedacht. We hebben er uitgebreid met Jente over gesproken en samen om Gods wijsheid gevraagd.
Als je er meer over wilt weten. Hier blogt Jente erover en in haar latere blogs lees je meer over de plek die ze gevonden heeft en hoe mooi God hierin heeft voorzien.
De afgelopen maand hebben we allemaal moeten wennen aan de nieuwe situatie. Je eerste kind uit huis is niet niets. Tussen het moment van dat we de kamer gevonden hebben en dat ze vertrok zaten maar 6 weken. Waarin we op zoek gingen naar meubeltjes, administratief allemaal dingen moesten regelen en… emotioneel afscheid hebben genomen. Want ja, ze hoort nog wel bij ons, maar toch is het nu anders.

1 beeld en 1 droom

In de week na onze laatste nieuwsbrief (eind jan) kregen we van 2 mensen een bericht.
De ene had tijdens het bidden dingen over Zwitserland gezien en ze snapte niet waarom want zelf kon ze niets met dat land. Totdat ze daarna onze laatste nieuwsbrief las, wat ging over Zwitserland. En God tegen haar zei: “Kijk dit bedoel Ik, zij gaan trede voor trede naar het mooie uitzicht en zo gaat dat ook bij jou’’.
Een ander had een droom, eentje waarvan ze zei ‘In mijn leven kun je alle duidelijke dromen op 1 hand tellen, maar deze was zo super duidelijk, ik weet zeker dat jullie naar Zwitserland gaan.’ Ook zij had onze nieuwsbrief niet gelezen toen ze die droom kreeg en stond verstelt toen ze onze nieuwsbrief/blogs naast haar droom hielt. Haar droom ging over een huis, maar een ander huis dan waar we nu wonen. En het zat vol met verschillende stellen/huwelijken, gezinnen, meerdere generaties en ze zag dat wij daar herstel brachten en hen discipelde.

Op je handen zitten… wachten… en wachten op Gods instructies…

…valt niet mee.
We hadden/hebben, vanaf dat we eind januari uit Zwitserland thuis waren gekomen, beide de indruk dat we hen met rust moeten laten. Hen de tijd moeten geven. Maarja…je wilt gewoon antwoord natuurlijk! Dat is best een kunst.
En hadden de indruk voor hen: “zegen hen” En voor ons: “ziel mijn ziel wees stil..”

Sinds begin maart ervaren we ieder apart “Het is tijd!”
Gevoel dat we haast moeten maken om alles vertrek klaar te krijgen.

Toen ik God vroeg of het stel in Zwitserland alstublieft snel kon antwoorden kreeg ik deze tekst zonder dat ik wist wat er staat:

Dit..is ook precies wat we te horen krijgen van mensen die onze blogs lezen. Dat het hen bemoedigd voor de dingen waar zij doorheen gaan, waar ze strijd ervaren.

Strijd

Half maart had ik ‘s nachts sterk het gevoel dat ik in tongen moest bidden voor Zwitserland.
En de dag erna werd ik daar weer bij bepaald dat dat heel nodig was. Toen vroeg ik God of dat bidden nu ook echt nodig was en kreeg ik deze tekst zonder dat ik wist wat er staat:

Was het bidden nodig? Mijn indruk was van wel gezien de titel van dit hoofdstuk. Maar het vers zelf trof me ook. Wij hebben gedaan wat we konden, verteld welke indrukken we van God hebben ontvangen voor die plek, ons zijn daar. En als ik het zo interpreteer is dit Zwitserse stel tot de overtuiging gekomen dat wij inderdaad door God gestuurd zijn.

Het aparte was, dat 3 dagen na die 2 dagen veel gebeden/gestreden te hebben, we op 3 verschillende punten werden aangevallen in ons leven. Het waren teveel dingen tegelijkertijd. We konden niet anders concluderen dat dit geestelijk was/is.
Ook de week erna (vorige week) kwam er weer iets vervelends op ons pad waarbij we merken dat zo alles bij elkaar gezien dingen op een spits worden gedreven. En als dat gebeurd, dan is het vaak zo dat daarna de verlossing komt. Zoals het volk van Israel in de hoek werden gedreven voor de Rode Zee.


Als God dat aangeeft, dan gaat dat meestal niet per direct gebeuren maar dan weet je dat je echt jezelf in de startblokken moet zetten.
Eerlijk gezegd hadden we voor ons bezoek in Zwitserland afgelopen januari de indruk dat we in april naar Zwitserland zullen emigreren…
Tijdsbepalingen zijn altijd erg lastig, en het voelt voor mij ook kwetsbaar om dit hier neer te zetten. Het is immers al april.
De indruk is dat we in het voorjaar zullen gaan. Nu is het voorjaar tussen 20 maart en 20 juni, dus dat is een breed begrip.
Maar heb ook de indruk dat we na Pesach zullen vertrekken. Met Pesach vieren ze de bevrijding vanuit Egypte. En ze moesten daarna de volgende dag vertrekken. Pesach valt dit jaar tussen 22-30 april. Tja,…wie zal het zeggen? De toekomst zal het uitwijzen.

In geloof… maken we ons klaar.
Ook al hebben we nog geen antwoord van het Zwitserse stel ontvangen.
In geloof gaan we ervan uit dat onze tijd hier bijna zal eindigen.
Opnieuw kiezen we om ons geen zorgen te maken over de dag van morgen, om het in Zijn handen te leggen en per dag te doen wat je kunt. God zal ons elke morgen weer geven wat we nodig hebben en elke dag heeft immers al genoeg aan zijn eigen problemen (zie Mattheus 6:34).